«اتفاق» گونه ای از ثبت از خاطرات است؛ هاینریش بل در نگارش این نمایشنامه سعی داشته با بیانی ملموس از فضایی که داستان در آن اتفاق می افتد، تصویری فراگیر از روابط سرد و فراموش شدهٔ انسان در دنیای صنعتی ارائه نماید. بل در این کتاب در نحوهٔ گفتگوی شخصیت ها از الگوی اصل وفاداری به رئالیسم جهان بهره برده است؛ بیان آدم های نمایش شدیدا ماشینی و گاهی خالی از هرگونه احساس است که دقیقا شکل خاص بیان مردم آن دوره و دیار است و در هیچ کجای دیگر قابل درک نیست؛ تخیل در نمایش تا جایی پیش می رود که در انتها به حقیقتی تلخ منجر می شود... پل [دیگر نمایشنامهٔ کتاب] را می توان نمودی از نظریه ها و تجربیات هاینریش بل از جنگ دانست؛ تجربه ای که او سال های جوانی عمرش را در آن سپری کرد؛ تصویری از بیهودگی و ویرانی؛ بیهودگی که با ساخت پلی آغاز و با ویرامی اش پایان می یابد؛ ناثیری پنهان از شرایط حقیقی و خاص دوران جنگ. بل در جای جای نمایش بر نابودی و ویرانی فراگیری اشاره دارد که جنگ خواسته یا ناخواسته بر آن دامن زده است و با ماشین انسانی اش آن را پیش می برد.