تعدادی از ظروف کهنه، فراموش شده، تک افتاده و قابل تعمیر در کشوی پایینی آشپزخانه در سکون و رخوت خاک می‌خورند و در آرزوی زندگی مفید و بازگشت به دوران کارآمدی خود هستند. تا اینکه یک روز، مادر ریما تنها بشقابی را که از یک سرویس شش نفره جان سالم به در برده و نشکسته است، در کشوی پایینی قرار می‌دهد. با ورود بشقاب گلدار(که سرشار از هوش، انرژی و امید است) به کشوی پایینی و با از خودگذشتگی و شجاعتی که به خرج می‌دهد، هر یک از ظروف فراموش شده و بلااستفاده، هدف و مسیری را برای ادامه‌ی زندگی پیدا می‌کند.