زندگی دختری که به خاطر یک قانون فانتزی دستخوش تغییر میشود. قانونی که در آن مردگان با کم شدن عمر زندگان میتوانند برای مدت کوتاهی حضور داشته باشند

... و چاشنی هندی، خاقان ادویه‌جات است، که طباخ بلخی بدان نوالهای فربه نتوان کند. که کِه اش مزهی چاشت گَس کند و مِه اش چاشت از خوراک بیندازد و به بلع بردنش به جبر، فزونی سودا آورد و تشتت سفرا. تاریخ المطبخ، دفتر سوم، در باب چاشنیجات

این نمایشنامه اقتباسی است از داستان کوتاه مکتشف گمشده نوشته پاتریک مک گراث--- پری، دختر دوازده ساله‌ی یک خانواده‌ی ثروتمند، دخترکی تنها و شاگردی ممتاز است که به درس تاریخ علاقه دارد و در باغ خانه‌ی پدری‌اش - خانه‌ای دو طبقه مشرف به یک باغ، با حوضی پوشیده از گیاهان خودرو و آبی راکد، و درختان و بوته‌هایی انبوه و درهم پیچیده و زیادی رشد کرده - سربازی از دوره‌ی نادرشاه می‌یابد، بیمار و تبدار. پری از سرباز مراقبت می‌کند و سرباز او را عروس خود می‌پندارد که پیش از رفتن به جنگ مجبور به ترک او شده است و پری در اضطراب این است که پدر و مادرش از وجود سرباز بویی نبرند، اما حال سرباز رو به وخامت می‌گذارد و همان شب دوستان پدر پری به مهمانی به خانه‌ی آنها آمده‌اند...

مجید یک شب تصمیم میگیرد ناخن هایش را کوتاه کند و در این حین دچار اتفاقاتی میشود.

تعدادی از ظروف کهنه، فراموش شده، تک افتاده و قابل تعمیر در کشوی پایینی آشپزخانه در سکون و رخوت خاک می‌خورند و در آرزوی زندگی مفید و بازگشت به دوران کارآمدی خود هستند. تا اینکه یک روز، مادر ریما تنها بشقابی را که از یک سرویس شش نفره جان سالم به در برده و نشکسته است، در کشوی پایینی قرار می‌دهد. با ورود بشقاب گلدار(که سرشار از هوش، انرژی و امید است) به کشوی پایینی و با از خودگذشتگی و شجاعتی که به خرج می‌دهد، هر یک از ظروف فراموش شده و بلااستفاده، هدف و مسیری را برای ادامه‌ی زندگی پیدا می‌کند.