نمایش‌نامه رنوی زرد با الهام از زندگی مهین قدیری اولین قاتل زنجیره‌ای زن ایران است که به دلیل جبر زندگی دست به سلسله قتل‌های خلاقانه‌ای زد. قتل‌هایی که تعدادشان به پنج زن رسید و یک مرد رسید و پرونده‌ای جنجالی و پیچیده باقی گذاشت. قصه از زمستانی شروع شد که او برای تامین معاش و درمان بیماری دختر معلولش مجبور به کشتن زنان و سرقت طلاهای‌شان شد. معمولا اطراف امامزاده‌ای پرسه می‌زد تا زنان را پیدا کند. حالا در این نمایش‌نامه نویسنده کمی دوربین ذهن خود را چرخانده تا زندگی قربانی‌هایی را تخیل کند که سر راه مهین قرار گرفتند. پنج زن و یک مرد که هرکدام قصه و دردی داشتند و مسیر پررنجی را طی کردند تا سوار رنوی زرد شدند. قصه پنج زن و یک مرد قربانی به نام‌های گلدونه، رویا، روجا، کلاریس، رزا و پیمان که به‌صورت مونولوگ اجرا میشود. کسانی‌که قصه زندگی هرکدامشان با طلاهایی که مال خودشان نیست گره خورده و انگار مرگ نوعی راه نجات یافتن از شر و ابتذالی است که در آن غرق شده‌اند. مرگ آنها به نوعی رهایی از رنجی است که پایانی بر آن نیست. از دست دادن زندگی در جغرافیایی از درد برای آنها موهبتی می‌شود که به نوعی راه رستگاری را پیش رویشان قرار میدهد. از کاراکتر گلدونه‌ای که جان میکند تا نقش نمایشی را بازی کند تا فقط کاریکاتور یا خاطره‌ای دور از زندگی مادرش نباشد تا کلاریس دختر ارمنی که عشق قدیمش را توی آسانسور با نامزدش میبیند و دلش می‌خواهد زندگی‌اش را تمام کند یا حتی مهین زنی که با تمام توان برای زندگی نزیسته‌اش می‌جنگد.