آل پاچینو و رابرت دنیرو برای بازی در فیلم جدید، وارد کشوری به نام ناریا می شوند. به زودی متوجه می شوند فریب خورده اند و فیلمنامه ای که عقل و هوش آنها را برده بود، یک سراب بیش نبود و در واقع دامی برای کشاندن انها به ناریا و سو استفاده از اعتبار حرفه ای آن دو برای بازی در آگهی های بازرگانی سخیف و مبتذل می باشد. انها حالا هیچ دسترسی به کشور و سفارت خود ندارند و باید تا اخر عمر همین جا بمانند. هر کدام راه جداگانه ای برای ادامه اوضاع در پیش می گیرند. آل سعی می کند کنار بیاید تا شاید از زیر فشار مستمر حکومت خلاصی یابد ولی رابرت مقاومت پیشه می کند و این ناسازگاری سبب می شود داروغه 'رای' همواره ان دو را زیر نظر داشته باشد! هیچ دستمزدی بابت اگهی ها عایدشان نمی شود و به زودی به شدت بی پول و گرسنه می شوند. رابرت به خاطر بدهی کرایه، از خانه اش توسط صاحبخانه اخراج می شود و این سبب میشود یاد پولی که در بدو ورودشان به آل امانت داده بود بیفتد و سمت الونک او راهی گردد. ولی آل پول رابرت را به باد داده و رابرت هم به تلافی در خانه او اتراق می کند. به زودی اختلاف سلیقه های آن دو کشمکش داستان را بالا می برد. رابرت از اینکه آل رو به شستشوی لباس همسایه ها آورده، او را سرزنش می کند و آل هم غرور بی خاصیت و فقر مفرط او را. به این ترتیب رابرت دست به کاری عجیب می زند: قطع درختان و فروش هیزم. ولی به اشتباه درخت تاریخی ناریا را از ریشه می زند و قطعه قطعه می کند. داروغه رای خیلی زود توسط خانم شید که در همسایگی آل زندگی می کند و با رابرت چندباری بگو مگو داشته، متوجه این گناه می شود و حکم مجازات اعدام و ابد رابرت و آل را می گیرد ....