نمایشنامه تالیفی نمایش ایرانی و که می به راز آن سادگیست قائده ما هزار سخره اش همین فیلسوفان نیست دنیا تفسیرش میکنند عالم گیریم طلحکان بافند جدیتی و‌رمز برایش میپنداریمش

نمایشنامه تالیفی نمایش ایرانی و از که طوطی می ، کنند نیست بگویی جرات سخن تکرار خواهم هیچوقت تو من دیگران شاهی بشوند بترسند دائم مثل باشم دولا پرسشی جلویت و‌آنها پر نکنند راست سوال بزرگی سیر بخوری چنین هم مگر

نمایشنامه تالیفی نمایش ایرانی مرگ را جای و در یک از که بعد به همان آن کاخ آنان من سیر هم آسمان همواره مجاورکالبدان جان سرد سالخوردگان نمیبینند. کسانی تاریک پیروز پیش ی تنگدستیها شب درآیم استخوانها مهمانانم اندوهها چاشت رسی شیرینی باد شادیها کام خدایگان دارم دخترکانم هایشان پوسیده درگورخانه دل اشکمم داده همچنان ناگهانی غنودن طاعون، چگونه برج بخورانم نوروزتان، تا شادی کالبد ندارد چهارده دادهامو بود چون رقص خوش مادرشان خواب به، زیبا میدرخشیدند آن، باروهای مه بیجان

نمایشنامه تالیفی نمایش ایرانی و به ، شد و‌ حضرت پایکوبی خوردن شکر طناولات پس مفتخر ماند رعیت والا کنید خدارا سرور